Φανταστείτε το εξής σκηνικό: σας προσκαλούν σε γεύμα, όπου για κυρίως πιάτο, έχετε δύο επιλογές: τα κεφτεδάκια της γιαγιάς του οικοδεσπότη, πιάτο που στο φαντασιακό των περισσοτέρων εξ ημών, πυροδοτεί μία αίσθηση νοσταλγίας και ζεστασιάς· ή τα κεφτεδάκια που ετοίμασε το πιο εξελιγμένο γαστρονομικό ρομπότ, το οποίο, εκτός από την τέλεια εκτέλεση της εκάστοτε συνταγής, μπορεί να βάλει και τις… «δικές του» πινελιές στο πιάτο, οι οποίες είναι πάντα «σωστές», αφού το ρομπότ λειτουργεί με τεχνητή νοημοσύνη.
Εσείς, αλήθεια, ποια κεφτεδάκια θα διαλέγατε;
Τα κεφτεδάκια της γιαγιάς, σίγουρα θα έχουν ατέλειες στο σχήμα τους ή μπορεί το κουρκούτι να μην έχει «καθίσει» απολύτως αρμονικά πάνω στη στρογγυλή μάζα. Επίσης, η γιαγιά του οικοδεσπότη, ακόμα κι αν «έχει καταπιεί αρχιτεκτονικό διαβήτη», δεν πρόκειται ποτέ να πετύχει την απόλυτη ομοιομορφία στο μέγεθος. Επιπλέον, αν τα ξαναφτιάξει την επόμενη ημέρα, σίγουρα κάτι θα υπάρχει διαφορετικό.
Εκείνα, όμως, τα στοιχεία που καθιστούν μοναδικά και εντέλει… «τέλεια»! τα κεφτεδάκια της γιαγιάς, είναι αυτή ακριβώς η… έλλειψη τελειότητας.
Στον αντίποδα, τα κεφτεδάκια του ρομπότ θα αποτελούνται από την ίδια ποσότητα υλικών με ακρίβεια γραμμαρίου, ενώ θα τηγανιστούν στην ιδανική θερμοκρασία και ακριβώς όσο χρόνο ορίζει η συνταγή. Παράλληλα, όσες φορές κι αν κληθεί να τα ξαναφτιάξει, ακόμα και την ίδια μέρα, τα κεφτεδάκια θα εξακολουθούν να βγαίνουν… «τέλεια» εις το διηνεκές!!
Η απάντηση στο δίλημμα της επιλογής μοιάζει εύκολη: μα φυσικά τα κεφτεδάκια του ρομπότ! Γιατί να «ρισκάρω» με την ανθρώπινη προσπάθεια, όταν το ρομπότ μού εξασφαλίζει το «τέλειο», εντελώς άκοπα;
Εκείνα, όμως, τα στοιχεία που καθιστούν μοναδικά και εντέλει… «τέλεια»! τα κεφτεδάκια της γιαγιάς, είναι αυτή ακριβώς η… έλλειψη τελειότητας.
Οι άνθρωποι, θνητοί και εύθραυστοι, μπολιάζουν την ευαισθησία και την ενσυναίσθησή τους, τη χαρά της συνεύρεσης και την αγάπη για τους άλλους, με το ταλέντο και τη δημιουργικότητά τους, για να δημιουργήσουν με όλη τους την ψυχή, το πιάτο που αργότερα θα γευτούμε εμείς, οι μουσαφίρηδες. Και οι μικρές ιστορίες που συνοδεύουν το μαγείρεμα, τα συναισθήματα του μάγειρα, οι μικρές… «αστοχίες» του είναι τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό που λέμε γαστρονομική απόλαυση.
Φυσικά, από «γιαγιά» σε «γιαγιά» υπάρχει διαφορά, κι εκεί κρύβεται ακόμα μια δόση «μαγείας» που είναι αδύνατον να αναπαράγει το ρομπότ: ότι ο καθένας μας, όταν δημιουργεί κάτι, οτιδήποτε, υμνεί και εκφράζει τη μοναδικότητά του!
Πάρτε τώρα αυτή την ιστορία και αλλάξτε μόνο τη γιαγιά και τα κεφτεδάκια. Κρατήστε το ρομπότ, και στη θέση της γιαγιάς βάλτε έναν καλό μεταφραστή, έναν καλό συγγραφέα, έναν καλό γραφίστα, κ.ο.κ., αντικαθιστώντας τα κεφτεδάκια με μια μετάφραση, μια ιστορία, ένα λογότυπο.
Εσείς, αλήθεια, ποια κεφτεδάκια θα διαλέγατε;
